Radość chrześcijańska

Myślałam dzisiaj o ..radości..:)

Czy uznajemy chrześcijaństwo za źródło i podstawę radości ?

Czy potrafimy cieszyć się z tego co mamy, jacy jesteśmy, okazywać innym radość..?

Papież Paweł VI napisał Adhortacje o radości rozpoczynając ją od słów "Radujmy się w Panu bo On jest blisko tych, którzy Go wzywają." Wezwanie do radości  słyszymy w Kościele w każda niedziele a zwłaszcza w te Święta, ale...no właśnie! Gdy popatrzymy wokół siebie,posłuchamy ( również w Kościele.) jaka mizerna ta nasza radość, jakże mało szczerego autentycznego radowania się !!

A może..wstydzimy się ją okazywać??

Nie mamy powodów ?

O radości pisało wielu myślicieli, filozofów, mistrzów duchowości
Np.John  Ching - hsinng Wu - intelektualista chiński żyjący w Tajwanie pisał tak.:
 

"Kto jest najszczęśliwszym człowiekiem?

Ten, kto szanuje zasługi innych i uczestniczy  w ich radościach

Jak gdyby były jego własnymi"

A może prawdą jest powiedzenie,że o radość trzeba się troszczyć jak o "delikatny kwiat", bo łatwo ją utracić?
Św.Augustyn modlił się przecież;
            

"Zaopiekuj się Boże chorymi

Daj odpoczynek zmęczonym,

pobłogosław umierającym

uzdrów cierpiących

pociesz chorych

osłaniaj radosnych

a wszystko z Twojej miłości" 

Chrześcijańska radość to nie ..wesołkowatość, nie sentymentalizm..Bardzo głęboka i wyzwalająca radość  serca płynie z odkrywania Prawdy, Bożej Prawdy, która wbrew opiniom tego świata jest możliwa do odkrycia, jest stała, nie trzeba biegać za ..nowinkami bo jak mówi św.Ireneusz "..Jezus przyniósł nam Siebie jako Prawdę, Życie i Drogę"

Porozmawiajmy o RADOŚCI 

Miłosierdzie Boże!

Na początku
 
Ojcze nasz (1 raz)
Zdrowaś Maryjo (1 raz) 
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego...

Na dużych paciorkach (1 raz)
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.

Na małych paciorkach (10 razy)
Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Na zakończenie (3 razy)
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami i nad całym światem. 
O krwi i wodo, któraś wytrysnęła jako zdrój miłosierdzia dla nas i całego świata, ufamy Tobie. (3 razy) 
Jezu ufam Tobie (3 razy)

"Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski" (Dz. 699).

Coś dla ucha ;)

Przez odmawianie tej koronki - obiecał Pan Jezus - podoba Mi się dać wszystko, o co Mnie prosić będą (1541) i dodał: jeżeli to (...) będzie zgodne z Moją wolą. (1731)

Szczegółowe obietnice dotyczą godziny śmierci: łaski szczęśliwej i spokojnej śmierci. Mogą je uprosić tylko ci, którzy sami z ufnością i wytrwale odmawiają tę koronkę, ale także konający, przy których inni jej słowami modlić się będą.

Kapłani - powiedział Jezus - będą (ją) podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby był grzesznik najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko odmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia Mojego. (687) Chociaż raz, ale w postawie zgodnej z treścią modlitwy, a przede wszystkim z wiarą, ufnością i w pokorze oraz ze szczerym i głębokim żalem za grzechy.

Pod datą 13 września 1935 roku, Święta siostra Faustyna zapisała w swoim Dzienniczku taką oto wizję odnośnie tej koronki:

"Wieczorem, kiedy byłam w swojej celi, ujrzałam anioła, wykonawcę gniewu Bożego. Był w szacie jasnej, z promiennym obliczem, obłok pod jego stopami, z obłoku wychodziły pioruny i błyskawice do rąk jego, a z ręki jego wychodziły i dopiero dotykały ziemi. Kiedy ujrzałam ten znak gniewu Bożego, który miał dotknąć ziemię, [...] zaczęłam prosić anioła, aby się wstrzymał chwil kilka, a świat będzie czynił pokutę. Jednak niczym prośba moja była wobec gniewu Bożego. W tej chwili ujrzałam Trójcę Przenajświętszą. Wielkość majestatu Jej przeniknęła mnie do głębi i nie śmiałam powtórzyć błagania mojego. W tej samej chwili uczułam w duszy swojej moc łaski Jezusa, która mieszka w duszy mojej; kiedy przyszła mi świadomość tej łaski, w tej samej chwili zostałam porwana przed stolicę Bożą. O, jak wielki jest Pan i Bóg nasz i  niepojęta jest świętość Jego. Nie będę się kusić opisywać tej wielkości, bo niedługo ujrzymy Go wszyscy, jakim jest. Zaczęłam błagać Boga za światem słowami wewnętrznie słyszanymi.

Kiedy się tak modliłam, ujrzałam bezsilność anioła, i nie mógł wypełnić sprawiedliwej kary, która się słusznie należała za grzechy. Z taką mocą wewnętrzną jeszcze się nigdy nie modliłam jako wtenczas. Słowa te, którymi błagałam Boga, są następujące: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, za grzechy nasze i świata całego; dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas.

Na drugi dzień rano, kiedy weszłam do naszej kaplicy, usłyszałam te słowa wewnętrznie:

Ile razy wejdziesz do kaplicy, odmów zaraz tę modlitwę, której cię nauczyłem wczoraj. Kiedy odmówiłam tę modlitwę, usłyszałam w duszy te słowa:

Modlitwa ta jest na uśmierzenie gniewu mojego, odmawiać ją będziesz przez dziewięć dni na zwykłej cząstce różańca w sposób następujący: najpierw odmówisz jedno "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryjo", i "Wierzę w Boga", następnie na paciorkach "Ojcze nasz" mówić będziesz następujące słowa: "Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego"; na paciorkach "Zdrowaś Maryjo" będziesz odmawiać następujące słowa: "Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego". Na zakończenie odmówisz trzykrotnie te słowa: Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem". (474 - 476)

Godzina śmierci Jezusa na krzyżu, to godzina Miłosierdzia Bożego.

źródła: sanctus.pl

OGŁOSZENIE

Uwaga WOLONTARIUSZE!

Dnia 13.04.13 r odbędzie się Koncert Świąteczny dla pensjonariuszy (osoby samotne) Domu Pomocy Społecznej we Wrocławiu przy ulicy Kaletniczej. Bardzo prosimy chętne osoby o pomoc w zorganizowaniu poczęstunku (upieczenie ciasta). Ciasta można przynosić do bufetu szkolnego 11-12.04.13 r. Każdy gest życzliwości jest mile widziany ;)

Organizatorzy

B.M oraz klasa 2 A

Szkolenie wolontariatu

14 marca bieżącego roku wolontariusze naszej szkoły wraz z opiekunem panią Bożeną Morawską wzięli udział w szkoleniu pt. "Z czym to się je" we Wrocławskim Centrum Wolontariatu (WCW). W programie przewidziane były ćwiczenia, czas na wyrażenie swojej opinii i podzielenie się swoimi pomysłami. Każdy wolontariusz otrzymał certyfikat ukończenia szkolenia. Dzięki temu szkoleniu wiemy w jaki sposób radzić sobie ze stresem oraz  pokonywać wszelkie przeszkody w niesieniu pomocy innym.

I Wrocławski Bal Wolontariusza

12 lutego 2013 roku odbył się I Wrocławski Bal Wolontariusza zorganizowany przez Zespół Szkół nr 3 we Wrocławiu. Trzy uczennice klasy drugiej A wraz z katechetką - panią Bożeną wzięły udział we wspólnej zabawie ;) Głównym celem balu była integracja wolontariuszy z wrocławskich szkół. Poniżej zamieszczamy zdjęcia oraz krótki filmik z tej uroczystości ( zdjęcia pobrane z grupy wolontariatu ZS nr 3 we Wrocławiu na facebook'u ):

<filmik>

Akcja "Świąteczny koszyk"

26 oraz 27 marca 2013 w ramach wolontariatu w naszej szkole odbyła się zbiórka żywności długoterminowej. Pomoc dotarła do starszego, samotnego, ubogiego pana. Bardzo dziękujemy za przyniesione dary oraz zaangażowanie się w akcję ;) Udało się zebrać: makarony, kaszę, ryż, cukier, mąkę, słodycze, konserwy mięsne oraz inne produkty!